Tot ziens Vietnam, welkom Cambodja
Blijf op de hoogte en volg Mark
26 Oktober 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Toen gingen we met de bus naar de centrale busstation! Wat een enorm lawaai was dat. Allemaal muziek en omroepen in het Vietnamees. We werden er helemaal gek van. Ook werd ons hier pas duidelijk waarom onze bagage niet onderin de bus kon. Die werd helemaal volgeladen met kartonnen dozen! Ook onze stoelen werden allemaal pakketten geplaatst; nog minder beenruimte dus. Maar goed, we moeten het er maar mee doen.
Eerst ging de conducteur nog een film uitzoeken, want die moet natuurlijk gedraaid worden in de bus. Hij was geheel in het Engels, maar helaas waren de boxen van der mate slechte kwaliteit, dat het volgen van de film absoluut onmogelijk was. Gelukkig was het een lekker vechtfilm met Stevan Segal, dus veel gepraat wordt er dan niet.
Ondertussen komt de conducteur langs om de paspoorten op te halen, samen met het geld voor het visum. Sommige hadden reeds een visum, waaronder ik, dus daar was het paspoort alleen voldoende.
Onderweg maakt de bus nog een paar keer een stop om wat mensen aan boord te laten. Al de andere passagiers waren dus Vietnamezen of Cambodjanen. Allemaal druk aan het mobiel bellen of aan het eten. Helaas was hier het rochelen ook weer van de partij.
Na een tijd kwamen we aan bij de Vietnamese grens. Hier werden we uit gestempeld ; officieel waren we nu uit Vietnam.
Vervolgens weer allemaal de bus in en na een korte rit kwamen we aan bij de Cambodjaanse grens.
Diegene die nog geen visum had, moest wachten. De andere konden vast doorlopen. Ik dus ook. Mijn paspoort werd erg aandacht bekeken door de grenswacht. En het duurde en duurde maar. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw. Mijn visum is uitgegeven door de ambassade in Brussel. Deze meneer wist niet waar Brussel lag en dus wist ie niet of dit een legitiem visum is. Gelukkig geloofde hij mij met de mededeling dat het de hoofdstad was van België, in Europa. De juiste stempels werden er nu snel bijgeplaatst en ik mocht het land binnen.
Eenmaal binnen wachten op de rest. Ondertussen belaagd worden door geld wissellaarsters! Maar die hebben we hier niet nodig! We kunnen in Cambodja alles betalen met dollars. In het verleden hebben ze zoveel wijzigingen gehad in hun munt, dat zie die niet meer vertrouwen. Je krijgt hier dus gewoon dollars uit de pin automaat en kan gewoon alles betalen in dollars. Ze gebruiken alleen de briefjes; de munten gebruiken ze niet. De centen worden teruggeven in hun eigen munt de Cambodjaanse real. Dus je krijgt automatisch Cambodjaans geld door gewoon dingen te betalen. Wel zo handig!
Na een korte rit lunchen in een wegrestaurant. Hier onze meegebrachte lunch genuttigd, maar goed ook want het eten hier ziet en ruikt niet goed. De kaas wafels waren niet zoals verwacht, maar de bananen smaakte prima.
Na een korte rit kwamen uit in de hoofdstad Phnom Penh. Stad ziet er leuk uit toen we binnen reden. Vooral een stuk kleiner en rustiger dan we de afgelopen dagen gewend waren.
Eerst natuurlijk inchecken. Onze kamer was niet helemaal goed; we hadden geen internet hier. Dus heb ik gevraagd aan de receptie of we konden ruilen. Dat kon gelukkig. Hier wel internet signaal gelukkig!
In elke nieuwe stad hebben we een korte oriëntatie wandeling. Dan laat de gids je van alles zien. Bijvoorbeeld waar de banken zitten en waar je je was kan laten doen enz. enz.
Ook in Phnom Penh hadden we zo'n kennismaking. Echter hier gingen we niet lopen, maar werden we per fiets rond gereden. Ik op een stoel voorop, die fietser achter mij. En dan het drukke verkeer in; tussen alle motortjes en auto's door! Wat een belevenis.
In alle straten hangen trouwens portretten omringd met bloemen van de onlangs overleden koning.
Cambodja heeft een constitutionele koning, net zoals Beatrix bij ons. Dat was niet altijd zo.
In de vroegere jaren bestond Cambodja uit allemaal kleine gebieden, met een eigen machthebber. In 802 riep koning Jayavarman II zich tot devaraja ( god koning) uit. Dit was het begin van het ontstaan van Angkor. Deze koning bracht bijna geheel Cambodja onder zijn macht; door zijn vele veldtochten.
Angkor viel rond 1600 eigenlijk grotendeels uit elkaar, maar bleef bestuurd door (zwakke) koningen. Daarna kwam Cambodja regelmatig onder buitenlands bestuur te staan; de Thais en de Vietnamezen. Dit ging door tot rond 1864, toen de Fransen met hun vloot de toenmalige koning intimideerde en een verklaring tot Protectoraat tekende.
De Fransen hebben vervolgens hard hun best gedaan om het land te helpen. Zo hebben ze de Cambodjanen geholpen vrede te sluiten met de Thais en Vietnamezen.
Op 9 november 1953 verklaarde koning Sihanouk Cambodja onafhankelijk van Frankrijk. Daarna ging het eigenlijk erg voorspoedig in Cambodja. Ze nemen deze tijd de Golden Years.
De Vietnam oorlog heeft ook een grote wissel getrokken op dit land. Zo zijn de noord Vietnamezen zich gaan verschuilen in Cambodja. Dat resulteerde in de geheime bombardementen van de Amerikaanse regering en de CIA.
In 1970 werd er een coup gepleegd tegen de machthebbers en nam Generaal Lon Nol de macht over. De koning vluchtte naar Beijing en heeft daar in ballingschap gezeten.
Vanuit Beijing probeerde de koning een vrede te bewerkstelligen. Uiteindelijk steunde hij een groep vechters komende van het platteland. Deze groep noemen we al Rode Khmer.
Ze kregen veel steun onder de bevolking zelf en uiteindelijk konden ze het hele land onder controle krijgen. De koning keerde vervolgens terug naar Cambodja en de Rode Khmer kwam aan de macht met Saloth Sar als leider. Hem kennen we beter als Pal Pot.
De jaren die volgende worden de zero jaren genoemd hier in Cambodja. Deze jaren waren extreem zwaar. Dat gaan we morgen meemaken. In de volgende jaren vluchtte mensen naar de buurlanden. In 1978 waren hele groepen Cambodjanen of Khmer mensen zoals ze zelf zeggen gevlucht naar omliggende landen waaronder Vietnam. Daar vonden ze een gewillig oor en de Vietnamezen hebben vervolgens Cambodja binnen gevallen en de Rode Khmer verjaagd. Op 7 januari 1979 hebben ze een bijna lege Phnom Penh bevrijd.
De rode khmer vluchtte de stad uit naar de bergstreek die op de grens ligt tussen Cambodja en Thailand. Daar hebben ze eigenlijk altijd geïsoleerd geleefd.
De Khmer koning heeft de Rode Khmer in het begin gesteund. Maar uiteindelijk werd hem duidelijk wat de Rode Khmer deed met de bevolking en toen wilde hij niet meer meewerken.
Na de bevrijding verlieten alle mensen de binnenlanden om terug te keren, waardoor er te weinig rijst werd verbouwd. Dit veroorzaakte een grote hongersnood.
Pas in 1984 konden de Vietnamezen Pal Pot en kornuiten verdrijven naar Thailand. Daarvandaan hebben de Rode Khmer een waar schrik bewind uitgevoerd in de grensstreek. Hieronder vallen ook het plaatsen van ontelbaar hoeveelheden mijnen. Je ziet ook op straat veel mensen met ontbrekende lichaamsdelen, die om geld bedelen.
In 1989 trokken de Vietnamezen zich terug uit Cambodja. In 1993 tekenden alle partijen incl de Rode Khmer een vredesakkoord. Een onderdeel van dit vredesakkoord waren verkiezingen georganiseerd door de VN. Die zijn uiteindelijk in 1995 georganiseerd. De Rode Khmer mocht meedoen, maar wilde dat niet. De winnaar van deze verkiezing was de huidige premier ; hij was lid van de "the organisation" ; de bestuurders van de Rode Khmer. Maar in 1977 was ie gevlucht naar Vietnam.
Een ander onderdeel van de vredesakkoorden was de oprichting van een tribunaal voor het berechten van de top bestuurders van de Rode Khmer. Echter in 1998 stierf Pal Pot vroegtijdig aan hartfalen. Zijn lichaam is verbrand op oude autobanden; een straf onder Boeddhisten.
Er is duidelijk niet gekozen om individuele Rode Khmer te vervolgen. Ze willen weer met elkaar verder. Dus alleen staan nu er nog 5 terecht. De eerste is reeds veroordeeld. Het proces loopt enorm vertraging op, omdat er nauwelijks papieren uit die tijd zijn bewaard. Dus het is allemaal erg lastig te bewijzen.
Tijdens onze toer kwamen gelijk al langs twee belangrijke bezienswaardigheden. De eerste is de naam gever van de stad. Phnom betekent berg en Pehn is een naam voor een vrouw. Volgens de verhalen was hier een vrouw genaamd Pehn, die de koning tegenkwam op een tocht over de rivier. Zij was een soort waarzegster in die tijd. Zij vertelde de koning dat ze hier een Boeddha had gezien op de berg waar de rivier de Mekong instroomt. Dat vond de koning een heel positief tekenen en heeft hier een tempel laten bouwen op de berg. De tempel zelf is niet zo bijzonder qua bouw, maar wel dat hierdoor eigenlijk de stad ontstond.
Vervolgens langs het monument voor de onafhankelijkheid. Dit is gebouwd om de onafhankelijkheid van Frankrijk te vieren. Een groot gebouw midden op een rotonde. Ook hier weer allemaal gedenkplaten voor de overleden koning.
Vervolgens met de fietsen naar onze eindbestemming; de FCC oftewel French Correspondent Club. Hier kan je heerlijk vanaf het dakterras kijken over de rivier met een lekkere cocktail in je hand. Heerlijk even bijkomen!
Aansluitend natuurlijk ons gezamenlijk diner met de groep. Deze keer was bijna iedereen erbij.
Na het diner maar naar het hotel terug gegaan; veel te moe van de reis. Maar overstraat lopen kan hier 's avonds niet. We moeten hier met Tuk Tuk's rijden. Dit is helaas noodzakelijk voor onze eigen veiligheid. Er worden hier te veel berovingen gedaan.
De Tuk Tuk bracht ons keurig netjes weer terug bij het hotel. Na wat gepraat te hebben en onze verslagen weer wat te hebben bijgewerkt was het tijd om de ogen te sluiten. Morgen weer een drukke dag!
-
01 November 2012 - 09:43
Erik:
Dat noem ik nog eens spectaculair op reis!!
Je bent wel meteen ''een'' met de lokale bevolking :)
Groeten, Erik
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley