Citadel van Hué

Ontbijt en op weg naar de citadel. Zoals de verboden stad in Beijing voor de keizer van China , zo is de citadel voor de keizer in Vietnam. Alleen is het een stuk minder oud, namelijk pas gebouwd van ongeveer 1800 tot 1840 en veel kleiner. Tenminste wat er nog van over is.

Tijdens de oorlog dachten de Amerikanen dat de Viet cong zich ophielden in de citadel. En dan ga je het natuurlijk bombarderen. Daarom is maar een klein deel intact. De intentie is er om alles opnieuw op te bouwen, maar door corruptie is er geen geld.

De hoofdpoort staat er nog steeds en die heeft dezelfde indeling als in Beijing; de middelste voor de keizer, de linker voor de familie en de rechtse voor de mandarijnen (hoge officieren) Vervolgens kom je bij de officiële ontvangsthal; de Thai Hoa . Hij ziet er nog prachtig uit. Een grote hal met tachtig pilaren helemaal afgelakt. Dit was de plaats waar de keizer zijn overleggen hield met de ministers, gezanten en andere officials.

De gebouwen er achter liggen in de zogenaamde paarse stad. Dit was bedoeld als leefgebied van de keizer en zijn familie. Dus niemand mocht hier binnen komen. Dit gebied is behoorlijk zwaar gebombardeerd door de Amerikanen. Er worden nu allemaal restauratie werkzaamheden uitgevoerd. Samen met de Koreanen is er een programma opgestart om het complex in 3D beelden weer te geven. Dat helpt de bouwers bij het restaureren en opnieuw opbouwen. Je kan nu daardoor een aardig beeld vormen over de omvang van het complex.

Ook is er een kleine tentoonstelling met foto's uit die tijd. Wel grappig om daar wat beelden van te zien. Zo zie je foto's van processies, de keizer zelf en zijn familie. Ook zie je foto's van ontvangsten met buitenlanders.

De Lonely Planet adviseerde ook nog even een kleine ruimte bezichtigen waar originelen muurschilderingen nog aanwezig zijn. Onze gids keek zijn ogen uit, toen ie ze zag. Hij wist dat ze er waren, maar waar......

Verder is het een grote vlakte met gras en lege plekken. Hier moeten dus de paleizen van de keizer hebben gestaan.

Vervolgens terug gelopen naar een prachtige intacte tempel complex; de To Mieu. Hier staat nog de tempel waar alle keizers worden aanbeden. Dit gedeelte is relatief bespaard gebleven en kon dus relatief snel worden hersteld. Het moet in die tijd prachtig zijn geweest!

De laatste keizer is in 1945 dus verbannen naar Parijs. Na enige tijd had Ho Chi Min een groot probleem met China. Die kwam steeds meer naar het zuiden optrekken. Uiteindelijk heeft Ho Chi Min de Fransen gevraagd terug te komen. Zij plaatsen vervolgens de keizer weer op zijn troon. De Vietnamezen waren hier toch uiteindelijk niet blij mee en begonnen de Fransen alsnog te bevechten. Uiteindelijk werd Vietnam in 1954 onafhankelijk. De keizer ging vervolgens naar Parijs. De akkoorden van Genève verdeelde vervolgens Vietnam in noord en zuid Vietnam. Er zouden dan in 1956 verkiezingen zijn voor heel Vietnam. Die heeft premier Diem afgelast, waardoor er infacto twee landen ontstonden.

Na de citadel terug naar het hotel voor een lekker douche en snel inpakken, want we gaan weer verder.

In Hue is niet alleen veel over de Nguyen dynastie te vinden, maar ook veel over de Vietnam oorlog. Hier liep namelijk de DMZ in de buurt. Dat was dus eigenlijk de scheidingslijn tussen noord en zuid. Deze hebben we niet bezocht, maar is wel voelbaar hier. Onze Vietnamese gids verteld allemaal verhalen over die tijd en de verliezen in zijn familie. Ook zijn de gevolgen van de oorlog nog steeds merkbaar. Zo zijn grote delen van de DMZ nog levensgevaarlijk door de mijnen en natuurlijk zijn er veel mensen met gevolgen van het "agent Orange". De Amerikanen zijn wel begonnen met het schoonmaken van de gebieden, maar dat gaat erg langzaam.

Onze busreis is trouwens ook legendarisch, deze voerde ons namelijk over de Hai Van pass. Dit was vroeger de enige weg van noord naar zuid. De Amerikanen hebben dan ook hier een grote bunker gebouwd. Deze kan nu nog steeds gedeeltelijk zien. Alle toeristische bussen stoppen hier, dus de souvenir winkels zijn weer van de partij. Even snel een koud drankje doen, waarbij we bijna nog werden opgelicht.

Vervolgens kom je over de berg in de stad Da Nang. Dit was het centrale gebeid van de Amerikanen. Nu nog steeds een belangrijke stad wegens zijn haven. We rijden langs China Beach, het strand waar de Amerikanen konden ontspannen.

Uiteindelijk kwamen we uit in de stad Hoi An. Mooi grote kamer met drie bedden deze keer.

's Avonds eerst een wandeling door de stad, zodat iedereen weet hoe en wat.

Het blijkt een prachtige stad te zijn! Prachtig oude haven stad. Hier werd vroeger handel gedreven met de Portugezen en Nederlanders. Later kwamen de Fransen pas. Echt schitterende gebouwen met nu allemaal winkels. En vooral allemaal kleermakers: 500 stuks in totaal. Dat gaan James en ik maar eens proberen morgen.

Eerst eens eten in wat blijkt een heel goed restaurant. De chef heeft zijn opleiding in Italië gehad, dus hier echte pasta's. De prijzen waar er wel naar. De duurste avond van de trip tot nu toe! Maar erg lekker. James heeft me tevens ingewijd in de Gin Tonic; nog nooit gehad. Wel lekker fris voor de warme avonden hier.

Maar weer eens op tijd naar bed. De warmte pakt ons behoorlijk.