Natuurlijk Laos

Vandaag hadden James en ik een rustige dag uitgedacht. Ons stadje Vang Vieng is namelijk midden in een natuurpark gelegen. Daarom heen worden van allerlei activiteiten aangeboden; kajakken, rots klimmen, fietstochten en het meest bekende "tubing". Dit stadje is een voorbeeld hoe toerisme een stad volledig kapot kan maken.

Tubing is met een binnenband van een band naar de bovenloop van de rivier worden gebracht; in de rivier gaan liggen op de band en je met de stroom van de rivier laten meevoeren. Dat is allemaal nog wel netjes, maar helaas zijn er langs de rivier allemaal kroegen gelegen waar je vooral veel alcohol en drugs kan kopen. Dit is helemaal tegen de cultuur van hier in. Ook vallen er doden door; dronken toeristen die verzuipen. Naast dit kleden de toeristen zich nogal opzichtig. Het lijkt wel of er een bikini feest aan de gang was.

Dit alles was aanleiding voor de autoriteiten om hard in te grijpen. Alle bars zijn gesloten langs de rivier en de bikini's zijn niet meer toegestaan in de kroegen en restaurants. Dat heeft een en ander gelukkig ingedamd, maar heeft voor Laos duidelijk gemaakt dat ze niet alle toeristen willen hebben.

Aangezien James en ik niet in een groep wilde, hebben we zelf een mountainbike gehuurd. De eigenaar gaf ons een kaart en gaf ons twee interessante zaken aan. De eerste was een grot. Vang Vieng ligt in het hooggebergte en heeft prachtige bergen rondom. Daar zijn allemaal grotten in. Een van deze grotten wilden we wel gaan bezoeken.

Na het oversteken van de rivier over een half intacte brug kwamen we echt middenin de natuur terecht. Echt prachtig! Planten zo hoog om ons heen dat we er niet overheen konden kijken. Geen fatsoenlijke grond onder ons, alleen maar stenen en rotsen. Maar we hadden het goed naar ons zin. Na ongeveer een half uur fietsen kwamen we aan bij de grot aan. We moesten natuurlijk toegangsgeld betalen. De ingang van de grot was daarna nog een kwartier fietsen. In de tussentijd rende een jongen naast ons tijdens het fietsen. Eenmaal bij de ingang bleek deze jongen ons gids voor de grot te zijn. We kregen een lamp in onze hand en daar gingen we. Over allemaal rotsen klimmend en glibberige trapjes lopend kwamen uiteindelijk bij het belangrijkste punt; een grote Boeddha in de grot. Wel erg mooi, maar toch gaf ons deze grot ons een eng idee. Als ze zouden willen konden ze ons hier eenvoudig beroven en ons hier achter laten. We waren er nooit meer uit gekomen. Gelukkig bleek dat allemaal niet de bedoeling en werden we er weer keurig uitgelaten. De jongen wilde natuurlijk weer een enorme fooi voor zijn diensten, maar het gevraagde bedrag was veel te hoog. Dus na een teleurstellend afscheid weer terug op de fiets en terug naar de stad.

In de stad een heerlijke koele vruchten shake gedronken; effe bijkomen van onze inspanning. Volgens de kaart van de winkel was de tweede punt aan de andere kant van de stad; watervallen. De afstand was even lang. Dat konden we ook wel aan, dachten we. Waren wij even helemaal verkeerd. Het begin ging helemaal prima, maar na een paar kilometer was het toch wel zwaar. Continue kwam er weer een heuvel en weer een heuvel. Dit alles midden op de dag in de volle zon en bijna geen schaduw. We konden niet meer op een gegeven moment. Ook de markeringen brachten ons steeds in verwarring. Eerst stond er een bord: watervallen 7 km en dan na een lange tocht opeens 110 meter. We waren er dus bijna, maar na weer een heuvel stond er een bord nog 1500 meter. Ik kan je zeggen dat we beiden onze grenzen uitgebreid hebben moeten verleggen. Ik ging bijna dood op die weg. Maar uiteindelijk werden we beloond; de watervallen hebben we gezien. We hebben volgens mij de gehele voorraad ice tea leeggedronken en daarna zeker een uur liggen rusten. Dat deed ons goed. Ik wist niet dat ice tea zo lekker kon smaken. Eindelijk bijgekomen, maar we moesten ook nog terug!

Dat ging gelukkig heel soepel. Wat bleek, we hebben bijna 8 kilometer alleen maar naar boven gereden! Dus nu alleen maar naar beneden, met koele wind in ons gezicht. In een record tijd waren we weer terug in de stad. We hadden beide zo'n honger dat een late lunch er goed in ging.

Terug naar het hotel voor een goede douche en even rusten. De groep ging eten op een terras boven de rivier. Ik had eigenlijk wel goed gelunched, maar ik moest toch wel wat kleins eten. Een soepje ging er nog wel in. Ik kon mijn hoofd echter niet meer overeind houden. Ben eerder terug gegaan om te slapen, was gewoon gesloopt.

Slapen ging niet echt, door de warmte. Lag een beetje te doezelen. James kwam later terug, die gelijk de gehele stroom systeem lam legde door een stop uit te schakelen. Hij raakte echt helemaal in paniek; uiteindelijk heb ik hem maar even geholpen om de stroom terug te krijgen.

Daarna toch maar proberen te gaan slapen, want morgen moeten we weer reizen.