Onderweg naar Chengdu

We moesten vroeg opstaan vandaag. Na een snel, maar weer redelijk westers ontbijt, de bus in. We nemen deze keer in de regen afscheid van een stad! 
We moeten een stuk reiden naar het vliegveld. Gelukkig hebben een Chinese gids, want alles is op het vliegveld bijna in Chinees. Ik zou niet eens weten welke check-in balie nodig was. Maar goed zij heeft ons snel en simpel langs check-in geleid. Daarna naar de security. Als ze op Schiphol hetzelfde gaan doen als hier in Xi'an, dan zouden de rijen enorm lang zijn. Eerst een stempel van mevrouw nummer 1, daarna moet iemand dat nog even controleren. Toen kwam de xray belt. Die gekken wilden een gat in mijn bergschoenen boren! Ze vertrouwden deze schoenen niet. Nu weet ik best dat ze niet van deze tijd zijn, maar om ze dan maar af te schrijven..... 
Gelukkig kon onze gids hun overtuigen, inclusief een extra maal door de röntgen. Toen wachten bij de Gate. Ook hier zijn taxfree shops te vinden, eigenlijk verder allemaal heel normaal. Alleen hier hebben ze een rookkamer. Allemaal nog normaal, alleen als je de duur open laatstaan en zelfs in de deuropening gaat staan, dan werkt het principe niet zo! 
Boarding ging totaal chaotisch. Iedereen door elkaar: business class, economy en om het nog lastiger te maken de transfer passagiers. Het vliegtuig maakte namelijk een tussenstop. Nadat we allemaal zaten, werd ons verteld dat er door de regen en bijbehorende mist een korte vertraging was. Na een half uurtje stegen we uiteindelijk toch op. 
De vlucht was een korte en nogal heftige wegens de turbulentie. Het is trouwens de eerste keer dat ik een hotdog als snack kreeg op een vlucht. Vreemde combinatie met de o zo bekende thee. 
Na de landing, koffers ophalen. Dat ging snel. We dachten snel in het hotel te zien. Helaas was er opeens stress: iemand was zijn passpoort vergeten mee t e nemen uit ent vliegtuig. De gids met ongelukkige naar de politie, alwaar ze het gelukkig hadden gevonden. Toen met z'n allen toch naar het hotel. 
Deze korte vlucht heeft ons in een gehele andere omgeving gebracht. We zijn nu in Chengdu, dat gelegen is in de provincie Sichuan. Dit is in het zuid westen van China. We zijn over een grote bergketen gevlogen, welke China in een noord gedeelte en zuid gedeelte verdeeld. 
Je merkt een enorm verschil. Het is hier veel warmer en vochtiger. Het is hier in de zomer veel minder warm als in de rest van China. Hierdoor is het een populaire vakantie bestemming voor Chinezen. Maar omdat het hier niet zo koud wordt tijdens de winter is dit ook een stad waar veel mensen naar toe trekken na hun pensioen. Een beetje zoals Florida voor de Amerikanen is. 
Sichuan is bekend om meerdere zaken. Allereerst hun eten: dat is erg spicy. Overal zitten pepertjes in, die zelfs genoemd zijn naar de provincie. Ook de chilipeper is hier erg populair. Trouwens die rode en groene pepers zijn niet van hier; die zijn meegenomen door Amerikaanse handelaren aan het einde van de 18de eeuw.
Daarnaast zijn ze beroemd om hun favoriete maaltijd: de Hotpot. De stad zit vol met restaurants die dit serveren. 
Ten tweede zijn de mensen beroemd in China. Ze hebben een speciale temperament. Zo schreeuwen ze behoorlijk tegen elkaar, het lijkt alsof ze boos zijn. Dat is echter niet zo, het is normaal converseren. Ook hebben de dames een mooie huid, volgens de rest van China, dit zou door het pittige eten komen. 
Beiden zouden we snel leren kennen. 
Eerst naar ons hotel, een klein hotel in een drukke straat. Dit hotel wordt trouwens ook gebruikt door Baobab. Die groep was daar namelijk. Wel vreemd om zover van huis, Nederlands te horen en te praten. Ik spreek namelijk de hele dag Engels op deze reis! 
De kamer was prima, maar had een vreemde feature. Er was namelijk een open badkamer; de muren waren van glas. We keken elkaar even vreemd aan, maar gelukkig zagen we al snel dat er een rolgordijn naar beneden kon. 
We wilden nog even lunchen, dus snel naar een restaurant. De restaurants sluiten hier om 2 uur allemaal. Gelukkig wilde eentje ons nog serveren. Hier hebben we meerdere gerechten gegeten uit de Sichuan streek. Inderdaad behoorlijk pittig. De pepertjes maken je tong ook nog wat verdoofd, waardoor je een dikke tong krijgt; net als bij de tandarts. Volgens de lokalen zou je hierdoor de andere smaken beter proeven. Dat gevoel heb ik niet echt gehad.....
Daarna naar het lokale park, waar hele groepen lokalen bij elkaar komen. Je ziet en hoort hier allemaal mensen zingen, muziek maken, knutselen en spelletjes spelen. Ook wordt hier gezocht door ouders naar mogelijke huwelijkskandidaten voor hun zoon of dochter. In China is het trouwens gebruikelijk dat de ouders van de bruid geld geven, om haar een maand tot een half jaar te onderhouden. Zodat de bruidegom zijn bruid een tijdje kosteloos kan uit proberen! 
Een andere grote hobby in China, is het onderhouden van een bonsai boompje. Dit gaat over van generatie op generatie. In het park staan tientallen van die boompjes opgesteld, die dan elk onderhouden worden door een familie. Zo iets zal in Nederland onmogelijk zijn; die worden gelijk geroofd. 
In het park zit het trouwens vol met theehuizen. Hier een korte uitleg gekregen over het fenomeen thee. De informatie ging in zo gebrekkig Engels, dat ik dat maar eens ga nalezen in de lonely planet. In iedergeval heb ik begrepen dat elke regio zijn eigen thee heeft. Zo is hier de groene thee te verkrijgen. Ook gebruiken ze hier hele thee bladeren en niet zoals in Nederland van die thee restjes in een zakje. Ze drinken hier de gehele dag thee, maar elke tijd van de dag heeft zijn eigen thee. Ook bij het eten krijgen we thee, maar dat is zeer goedkope thee.
De speciale thee wordt gedronken in de middag, of bij speciale gelegenheden. En ik heb gemerkt dat thee niet goedkoop is, zelfs niet naar onze westerse standaarden. Een beetje thee kost €10,00 per 100 Gr. De beste tijd voor thee is het voorjaar, als de verse thee blad knopjes aan de struiken verschijnen. Deze knopjes zijn zo teer dat die met de lippen worden geplukt (!); jaja niets wordt aan het toeval gelaten voor een goed kopje thee. 
Elke familie heeft een thee set, waarmee ze de thee ceremonie uitvoeren. De set bestaat minimaal uit een theepot, meestal 6 kopjes, en een of meerdere thee diertjes (altijd minimaal een kikker); dit alles staat op een houten dienblad. 
De theebladeren worden in het potje gedaan, het hete water erop geschonken. De hele dienblad wordt naar binnengedragen. Thee wordt uitgeschonken in de kopjes. Daarna wordt er opnieuw heetwater op de theebladeren geschonken en je hen opnieuw thee. De thee is behoorlijk licht qua kleur en heeft een lekkere smaak. Er waren alleen zo veel smaken, dat ik uiteindelijk geen verschil meer proefde. Als iedereen voldoende thee heeft gehad (dat kan een hele tijd duren), dan worden de laatste restjes thee over de thee dieren heengeschonken; dan hebben zij ook gedronken. 
Na nog een korte rondwandeling door het park, moesten we inkopen gaan doen voor onze reis morgen, dat zou een lange busreis worden. Dus de gebruikelijke rotzooi maar weer ingekocht. Alles is hier behoorlijk zoet; zelfs het brood! Verder alleen maar koekjes, chocolade en andere zaken die ik liever zou eten. Maar weer wat bananen meegenomen!
Deze keer geen zin in avondeten, aangezien ik nog vol zat van de lunch. 
Na het eten met een groep verzameld, om te gaan genieten van een andere bijzonderheid van deze streek. Er is namelijk zoiets als het Sichuan opera. Dit wordt meestal gehouden in een theehuis, dus de thee werd ingeschonken voor ons. Apart dat ze hier pindas bij serveren. 
Sichuan opera is niet zoiets als wij opera zien. Het zijn meerdere korte shows achter elkaar. Ze hebben wel altijd een paar vaste onderdelen. Zo heb je een soort handpoppen act, een stuk met cabaret (niet te volgen voor ons)! Erg mooi vond ik de act, waarin iemand met zijn handen allemaal figuren maakte achter een scherm met licht. Als klap op de vuurpeil werd de hoofdact uitgevoerd; Sichuan opera is bekend om act van wisselen van het masker. Ze doen dit in een seconde! Hoe ze dit doen, is een groot geheim. Deze act gaat altijd samen met veel vuurspuwen. 
Na de show snel naar bed, want we moeten erg vroeg op deze keer. We moeten namelijk nog het vierde fenomeen zien van Sichuan.